Voor de serie People UNTAGGED spreken we mensen over hun genderidentiteit. Door op een positieve manier hun verhaal te delen willen we anderen inspireren, binnen de LGBTQIA+ gemeenschap én daarbuiten.
Lees hier het verhaal van Marjolijn, hoe zij zich tijdens haar transitie staande weet te houden in een mannenwereld met behulp van een positieve mindset, speleologie en een goed make-up merk.
Hoi Marjolijn! Zou je je willen voorstellen?
Ik ben Marjolijn en ik werk al 16 jaar in de gasdetectie. Ik ben begonnen als hij in de gasdetectie, maar ik heb 3 jaar geleden de knoop doorgehakt om toch mijn transitie in te gaan. Ik heb me toen ik jong was eigenlijk al voorgenomen om dat ooit een keer te gaan doen. In mijn jeugd bestonden er nog geen transgender personen. Er was ook bijna geen informatie beschikbaar, want internet bestond nog niet. Maar ik wist wel dat ik anders was.
Wat merkte je dan dat ‘anders’ was?
Als kind voelde ik me nooit goed passen bij alle jongensdingen. Ik heb natuurlijk wel eens als kind geravot, met crossfietsen gespeeld. Ik moest er gewoon mee leren leven. Maar de meisjes dingen vond ik altijd wel heel leuk. Maar, de meisjes dingen zijn voor de meisjes en de jongens dingen zijn voor de jongens. Ik heb daar zeker 45 jaar strijd mee gehad in mijn hoofd.
Wat heeft er vervolgens voor gezorgd dat je iets met die strijd ging doen?
In 2010 heb ik een soort TIA gehad. Ik viel in een supermarkt ineens om, en ben met de ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Daar hebben ze alles opgenomen, filmpjes gemaakt en een CT-scan gedaan. Ze zeiden: "Er is niks te vinden’’. De chirurg stelde dat het door stress kwam. En ik, ik dacht van ja.. dat kan helemaal niet.
Maar in 2020 heb ik nog een keer zo'n zelfde tia gehad. Toen wist ik wel wat er aan de hand was. Dat kwam natuurlijk omdat mijn eigen persoonlijkheid verstopt moest blijven. Een goede vriendin zei me toen: ‘’Als je je toch niet helemaal goed voelt als hij, dan ga je toch de verandering in?"
De gesprekken die ik met haar heb gevoerd hebben me zeker een zetje gegeven. Wat ook hielp was dat Sara Bettens, Sam Bettens (red.: zanger van de Vlaamse band K’s Choice) was geworden. Die was al best oud eigenlijk. Toen dacht ik van ja, dat moet ik toch ook kunnen. Vervolgens heb ik overwogen of ik dan ook nog mijn eigen werk nog zou kunnen blijven doen, want ik werk natuurlijk in een mannenwereld. Zou ik dan veel gediscrimineerd worden? Zou ik daar wel tegen kunnen? Maar ik heb de knoop toch doorgehakt.
"Als je twijfelt, hou het niet voor jezelf. Loop er niet jaren mee door."
En hoe is dat nu voor je op je werk?
Ik kan gewoon zijn wie ik ben, ik kan me gewoon kleden zoals ik wil en met het zicht op de transitie en een operatie straks. Als ik dan klaar ben, en het zit er op, ben ik nog gelukkiger. Want ik ben nu al gewoon heel gelukkig met het feit dat ik de knoop heb doorgehakt en de transitie ben begonnen.
Je haalde net Sam Bettens aan en natuurlijk dat er in je jeugd geen internet of informatie was. Kan je iets vertellen over informatiebronnen of voorbeelden die jou geholpen hebben om de stap te kunnen zetten om in transitie te gaan?
Poeh, dat is moeilijk. De laatste 10 jaar zijn ontwikkelingen in de media heel snel gegaan, waardoor ik meer een vinger kon leggen op wat er eigenlijk speelde. Ook de acceptatie van transgenders is gegroeid. Dat heeft mij wel een zetje gegeven.
Toch vind ik het als transpersoon moeilijk om goede informatie te krijgen. Er zijn talloze websites, talloze blogs, veel transpersonen houden een blog bij. Maar het is allemaal specifiek voor díe persoon, en op díe persoon gericht. Een goede actuele informatiebron, vanuit bijvoorbeeld de staat of de overheid, is gewoon bijna niet te vinden.
Kan je me iets vertellen over hoe de transitie er voor jou uitziet?
In maart 2021 ben ik naar de huisarts gegaan. Daar heb ik gevraagd naar een verwijzing om het traject in te gaan. Op 1 januari 2021 is in Nijmegen ook het Radboud gestart met transgenderzorg, want dat bestond eerst alleen nog maar Amsterdam en Groningen. Ik stond op de wachtlijst en ik had eigenlijk verwacht dat ik na een jaar een uitnodiging zou krijgen. In april 2022 kreeg ik van het Radboud te horen dat ze het echt te druk hadden. Een vriendin tipte me vervolgens een psycholoog, waarbij ik al snel terecht zou kunnen om een rapport op te kunnen stellen. Daar ben ik nu mee bezig, zodat dit plan naar de verzekering kan. Vervolgens kan ik dan door naar stap twee: hormonen, gezichtsontharing en logopedie.
En hoe ben je precies met producten van UNTAG (voorheen Trans-Missie) in aanraking gekomen?
Nou, die vriendin van mij zei toen ook: ‘’Je moet eens zoeken op Trans-Missie’’. Daar ben ik gaan kijken en ik was overweldigd van wat er allemaal was. Ik heb toen een string gekocht, in de aanbieding, en die doet het nog steeds.
Nu je begonnen bent aan het transitietraject, hoe zie je dan de toekomst voor je?
Ik weet niet of ik mijn vak nog 15 jaar zal blijven doen. Misschien dat mijn interesses straks veranderen. Vooralsnog biedt mijn vak mij voldoende uitdaging. Ik kan straks als vrouw ook volwaardig mijn vak uitoefenen. Mijn paspoort en mijn geboorteregister zijn al gewijzigd. Dus ik ben officieel vrouw. Waar ik in mijn werk af en toe tegenaan loop, is dat vrouwen niet als vol worden aangenomen. Als ik een klant iets adviseer, dan bellen ze eerst naar de zaak om te checken of dat wel echt zo is. Als een man datzelfde adviseert, dan gebeurt dat niet. Tja… de denkwereld is zo. Maar ik vind het eigenlijk gewoon grappig.
Mijn uiterlijk en gezicht zullen straks met de hormonen ook gaan veranderen. Als ik laserontharing heb gedaan, hoef ik ook niet meer zo veel make-up te gebruiken. Want dat is natuurlijk een gedoe… De goede make-up vinden. Het merk Jecca Blac heeft goede producten. Daar was altijd moeilijk aan te komen, want het moest geïmporteerd worden. Tegenwoordig kan je het makkelijker krijgen gelukkig.
Waar loop je dan tegenaan bij het vinden van make-up?
Het vinden van goede, dekkende make-up. Want ik heb nog baardgroei natuurlijk. En om daar een goede kleur op te krijgen. Jecca Blac heeft daar gewoon een product voor wat je als eerste kan opbrengen, dat maskeert het donkere, en dan kun je daarna een kleur opbrengen. Ze richten zich speciaal op de transpersoon.
Ik ben nu net begonnen met laserbehandelingen, omdat die nu vergoed worden. Als ik van tevoren had geweten dat het effect zo groot was, had ik de eerste keer zelf betaald. Het scheelt zo enorm veel als de eerste reeks zwart uit je gezicht is. En ik heb nu veel minder make-up nodig.
Het lastige is nu, dat ik met mijn werk de zogenoemde cleanrooms niet in mag als ik make-up draag. Ik kan mijn werk nu niet helemaal goed uitvoeren, vanwege de make-up. Zonder make-up ga ik de deur niet uit. Op de zaak hebben ze nooit eerder met een transgender persoon te maken gehad. Maar ze gaan er soepel mee om.
"Ik ben er trots op dat ik mezelf kan zijn. Elke dag."
Ja, want hoe gaat dat dan nu voor je op je werk?
Ik had verwacht dat ik met veel discriminatie te maken zou krijgen. Dat mensen nare opmerkingen zouden maken. Dat is eigenlijk helemaal niet gebeurd.
Een jaar nadat ik aan het traject was begonnen, in maart 2022, hebben we een bijeenkomst gehad. Iedereen zag natuurlijk aan mij al dat ik al aan het veranderen was: ik had mijn haar gekleurd en droeg make-up. Die dag in maart heeft mijn werk voor me een coming-out day georganiseerd. Daar heb ik mijn verhaal verteld, met een vraag- en antwoordsessie geleid door iemand van buitenaf. Daardoor kregen mensen de kans om hun vragen te stellen. Sindsdien ga ik dus ook in de professionele wereld als vrouw door het leven. Vanaf dat moment kon ik ook gewoon een make-upje opdoen ‘s morgens. Ik kan mijn haar nu ook gewoon los dragen. Dus, ik kan dat allemaal gewoon doen, zonder belemmering.
Klinkt positief! Kan je me iets vertellen waar je trots op bent?
Trots ben ik op… Dat ik mezelf kan zijn. Iedere dag. Als ik in de spiegel kijk dan denk ik ‘Nou, ik zie er goed uit’. En dat was vroeger anders, als híj in de spiegel keek, dan keek hij naar zijn spiegelbeeld. En als ík nu in de spiegel kijk, dan kijk ik naar mezelf. Dat is fijn om te zien. Dus ik ben echt iedere dag blij met mezelf.
Wat doe je nu graag in je vrije tijd?
Ik wandel in de Ardennen, en ik doe heel veel speleologie. Speleo is in een grot rondkruipen. Het betekent letterlijk: grot. Er zijn grotten waarbij je alleen toegang krijgt als je bij een speciale vereniging bent aangesloten. Dan heb je toegang tot afgesloten grotten waar je doorheen moet kruipen. Dat is een heel actieve sport. Dat doe ik met een Vlaamse speleo-vereniging. Ik vond het natuurlijk wel spannend om daar te gaan vertellen dat hij een zij ging worden. Maar dat namen ze heel erg goed op. Dat hebben we ook vrij snel in de vereniging doorgevoerd. Met iedereen die nieuw is, hebben we even een gesprekje. Over dat ik transgender ben en dat ik in transitie zit. Dus dat gaat ook soepel.
En qua sport is het vrij veilig. Je zorgt nooit dat je ergens afspringt, want je weet niet hoe de ondergrond kan zijn waar je op komt. Dus je klimt er altijd af. Je hebt je wel wat technieken die je moet leren en dat is fijn. En je komt nog eens een keer ergens! Ik rij bijvoorbeeld een paar keer per jaar naar Slovenië. Waar ik wonderwel ook goed kan rondlopen als transgender. Als vrouw. In Italië ook, en in Oostenrijk en Frankrijk.
En is er iets wat je andere mensen die jouw verhaal lezen zou willen meegeven? Een boodschap of een advies?
Ja, als je twijfelt, loop er niet mee door. Laat het niet jaren achter je aanslepen. Het is niet nodig om je te verstoppen. Echt gewoon: doe het. De wachttijden zijn een hel, dat geef ik toe. Ik weet ook niet of het op korte termijn zal worden opgelost. Om voor mezelf de wachttijden dragelijk te houden ben ik eigenlijk meteen uit de kast gekomen. Mijn sociale transitie heb ik binnen een maand meteen doorgevoerd. Vanaf dat moment heb ik al zijn kleren opgeruimd. Dus als ik de deur uitging, was ik een vrouw. Gewoon direct. Zo snel mogelijk. Het voordeel voor mij was dat je tijdens de coronatijd een mondmaskertje moest dragen. De onzekerheid over mijn make-up kon ik makkelijk verbergen.
Maar nogmaals, doe het! Straks ben je oud, heb je geen plezier meer in het leven, en geen tijd meer om er voor uit te komen. Zeker voor oude, oudere mensen zoals ik, want ik ben 53. Voor oudere mensen die er toch mee worstelen, die er toch mee hebben leren leven, als het kan: Doe het. Ik weet dat er heel veel oudere transgender mensen zijn die ermee leren leven en die gewoon een gezin opgebouwd hebben, dan is het moeilijk natuurlijk. Maar voor de jongeren, de jeugd… Doe het. Doe het gewoon.
Check hier het make-up merk Jecca Blac:
https://jeccablac.com/
